Pozostaje zatem odpoczynek szabatu dla ludu Bożego; bo kto wchodzi do odpoczynku Bożego, odpoczywa również od swoich uczynków, tak jak Bóg od swoich. Starajmy się więc wejść do tego odpoczynku, aby nikt nie zginął idąc za ich przykładem nieposłuszeństwa. List do
Hebrajczyków 4:9-11

A zasadził Pan Bóg ogród w Edenie na wschodzie i umieścił tam człowieka, którego ukształtował.
Rodzaju 2:8

Potem ujrzałem „nowe niebo i nową ziemię”, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.
Objawienie 21:1

---

W świecie, w którym chwali się trud i gloryfikuje determinację, być może nie jest przypadkiem, że Bóg nakazał nam szabat. To nie tylko sugestia, coś, na co trzeba zapracować, czy coś, co możemy teologicznie uzasadnić na podstawie Biblii, ale jest to wyraźnie i bezpośrednio napisane: „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go święcić… Bo w sześciu dniach Pan stworzył niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest, a w siódmym dniu odpoczął. Dlatego pobłogosławił Pan dzień szabatu i uczynił go świętym” (Wj 20,8.11).

W jaskrawym kontraście do nieustannego tempa współczesnego życia, po obu stronach Biblii rozciąga się ogród. Pierwszy to piękne miejsce nowości i stworzenia, odkryć i rozkoszy. Drugi to miasto-ogród, z rzeką wypływającą z tronu, ciałami spoczywającymi w pokoju i ludźmi z każdego plemienia i narodu, żyjącymi we wspólnym szalom. To nie tylko chwila wytchnienia od codzienności, do której Bóg wzywa nas w szabat, ale szansa na odtworzenie Edenu i oczekiwanie na nową Jerozolimę. 

W swojej książce „Sabat” Dan Allender przypomina nam: „Sabat jest świętem, które upamiętnia nasz odpoczynek w Edenie i zapowiada naszą zabawę w nowych niebiosach i ziemi z rodziną, przyjaciółmi i nieznajomymi dla chwały Bożej”. 

Podczas ich wędrówki z Egiptu, Bóg zaprosił Izraelitów do doświadczenia dobroci szabatowego odpoczynku w Ziemi Obiecanej. Dano im przepustkę do szalomu, do zabawy i obfitości, odpoczynku i rozkoszy. Ale w swojej krótkowzroczności szukali własnej drogi naprzód. Zwątpili w Bożą obietnicę chwalebnego odpoczynku i w rezultacie stracili szansę na doświadczenie Ziemi Obiecanej (Powtórzonego Prawa 1:35). Czego można się nauczyć z błędów tych, którzy byli przed nami? Być może, wśród innych lekcji, tego, że powinniśmy zaufać Bożemu sercu w stosunku do nas. Bóg pragnie, abyśmy doświadczyli ostatecznej rozkoszy i radości, która nadejdzie, gdy niebo ponownie spotka się z ziemią w pełni. W międzyczasie jednak nie zapominajmy, że zostaliśmy stworzeni w Edenie z sercami, które pragną wiecznej chwały. To jest sedno szabatu. 

Następne kroki

Poświęć trochę czasu na modlitwę z wyobraźnią. Pomyśl o ulubionym miejscu – jakimś zakątku natury, chłodnym zakątku w ulubionym mieście lub o scenerii, którą lubisz wspominać. Zastanów się nad tym, co czyni to miejsce wyjątkowym i zaproś Jezusa do tego miejsca. Podczas refleksji zapisz swoje spostrzeżenia. Spośród tych refleksji wybierz jedną rzecz, którą możesz wykorzystać jako punkt wyjścia do praktykowania szabatu w tym tygodniu. Możesz też przeczytać historię Edenu w Księdze Rodzaju 1-3 lub historię Nowego Jeruzalem w Księdze Objawienia 21-22 i wykorzystać refleksje na temat tych obrazów, aby pokierować swoim szabatem.