Uważam, że nasze obecne cierpienia nie są godne porównania z chwałą, która ma się w nas objawić. Stworzenie bowiem z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności – nie z własnej woli, ale z woli Tego, który je poddał – w nadziei, że samo stworzenie zostanie wyzwolone z niewoli skażenia i dostąpi wolności i chwały dzieci Bożych.

„Wiemy, że całe stworzenie aż dotąd wzdycha i jęczy w bólach rodzenia.
Ale nie tylko ono, ale i my sami, którzy mamy pierwsze owoce Ducha, i my sami w sobie wzdychamy, oczekując naszego usynowienia, odkupienia naszych ciał”. Rzymian 8:18-23

---

Pewnej nocy leżałam na łóżku, wpatrując się w ciemność. Moje myśli wróciły do ​​innej nocy, podczas której nie mogłam zasnąć. Dwa tygodnie przed ślubem mojej córki i ze szpitalnego łóżka obserwowałam pielęgniarkę mierzącą mi ciśnienie – mamrotała coś o tym, jakie wysokie i jak bardzo chciałaby, żeby spadło. Martwiłam się, że przez zawał serca nie będę mogła przyjść na ślub córki. Nie czułam bólu, ale w duchu jęczałam, aż do rana, kiedy zdałam sobie sprawę, że żyję.

Paweł naucza w Liście do Rzymian, że całe stworzenie jęczy, jak kobiety jęczą rodząc (ci, którzy rodzili, rozumieją to). Dziś czytam wiadomość o straszliwych zniszczeniach na Hawajach – ludzie i ta niezwykła wyspa pogrążeni są w bólu i cierpieniu. 

O Panie, kiedyż cierpienie się skończy?

Biblia mówi nam, że tak się stanie. Nie znamy dnia ani godziny ponownego przyjścia Jezusa, tak jak nie znamy dnia ani godziny, w której spotkamy Go u kresu naszego życia.

Ale mamy obietnice z Biblii. Kiedy stajemy się chrześcijanami, Bóg daje nam Ducha Świętego, który nam pomaga, a nawet rozmawia z Bogiem w naszym imieniu, gdy brakuje nam słów. Zapewnia nas, że jesteśmy przybranymi córkami i synami i pewnego dnia zasiądziemy w niebie obok samego Jezusa. 

Paweł używa słowa „ apokaradokia ”, które oznacza „z niecierpliwością oczekiwać tego, co nastąpi” – jak na przykład Niebo i znaki ponownego przyjścia Jezusa. Nasze nocne łzy zamienią się w radość, gdy Jezus nas obejmie. Wyobraźmy sobie przez chwilę, że nie będziemy nawet pamiętać słowa „cierpieć”.

Paweł kończy ten rozdział tą niesamowitą prawdą, której możemy się trzymać przez całe życie, jeśli wyznamy, że Jezus Chrystus jest naszym Panem i Zbawicielem.

Ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie odłączy nas od miłości Boga, która jest w Jezusie Chrystusie, Panu naszym. Rzymian 8:39

Następne kroki 

Minęło czternaście lat od mojej nocy w szpitalnym pokoju. Ciśnienie mi spadło i dotarłam na ślub, ale nasz ból nie zawsze przeradza się w radość. Wiem, że wielu z Was cierpi, kiedy to piszę. Właśnie w tej chwili modlę się za Was i mam nadzieję, że wiecie, jak bardzo jesteście kochani przez naszego wielkiego Boga dzisiaj i zawsze. Możecie z przyjemnością oddawać cześć Bogu, słuchając tej pieśni zespołu Mercy Me, Even If .