---

O tych ludziach prorokował Enoch, w siódmym pokoleniu od Adama, mówiąc: „Oto przyszedł Pan z niezliczonymi swoimi świętymi, aby dokonać sądu nad wszystkimi i ukarać wszystkich bezbożnych za wszystkie bezbożne uczynki, które popełnili w bezbożny sposób, i za wszystkie surowe i okrutne rzeczy, które bezbożni grzesznicy mówili przeciwko Niemu”. Ci ludzie są [nawykowymi] szemraczami, narzekającymi i skarżącymi się, podążającymi za własnymi pożądliwościami [kontrolowanymi przez namiętności]; mówią arogancko, [udając podziw i] schlebiając ludziom, aby uzyskać korzyść.  

List Judy 14-16 (AMP)

List Judy 14-16 dotyczy fałszywych nauczycieli w kościele, którzy, skorumpowani władzą, pychą i chciwością, pragną wynieść siebie – zamiast Boga – ponad wszystko. Wierzą, że są chronieni baldachimem łaski Jezusa, ale ich działania sprzeciwiają się Bożym drogom; ich serca niepohamowanie dążą do większej władzy, pieniędzy i siebie zamiast do Boga, co sprawia, że ​​niektórzy wyznawcy tracą wiarę. List Judy opisuje, jak Bóg surowo postąpi z tymi fałszywymi nauczycielami. Sąd będzie sprawiedliwy i uczciwy, ponieważ Bóg zna ich serca (1 Sm 16,7).

Bóg wie również, jak głębokie szkody, jakie „kościelny ból” w jakiejkolwiek formie może wyrządzić Jego dzieciom, są z nimi w sercu. List Judy jest skierowany do zgromadzenia – podkreśla wagę strzeżenia własnych serc przed fałszywymi naukami i wspierania tych, którzy zachwiali się w wierze w wyniku tych nauk.  

Czy mogę być szczery? Cały ten list budzi we mnie dyskomfort. Ból w Kościele jest częścią mojej historii. Fałszywi nauczyciele wywołują głębokie i bolesne emocje u mnie i wielu innych, których kocham. Istnieją inne fragmenty Pisma Świętego, które wskazują przywódcom/starszym w kościele, jak wymierzać tym fałszywym nauczycielom ziemską karę – ale ten list prosi nas, wiernych, abyśmy pozostawili ostateczny osąd Bogu – ufając, że On jest sprawiedliwy, uczciwy i zna każdy niuans sytuacji.   

Auć.  

Chcę więcej.  

Chcę sprawiedliwości dla nich tu, na ziemi, gdzie mogę zobaczyć na własne oczy przysłowiowe ukamienowanie (a może nawet sam je rzucić) i mam nadzieję, że doświadczę ukojenia moich surowych emocji z nim związanych. Naprawdę chcę, żeby kościoły wyciągnęły wnioski z tych sytuacji i postąpiły lepiej! Ten list został napisany prawie 2000 lat temu, a Kościół wciąż zmaga się z tymi samymi problemami. Dlaczego, Boże, dlaczego jesteśmy tak zatwardziali?  

Jako parafianin, list Judy nie nakazuje mi zaprzeczać moim ani cudzym doświadczeniom z powodu cierpienia w kościele – wręcz przeciwnie, potwierdza je. Nie nakazuje mi też wskazywać palcem ani rzucać kamieniami. Juda przypomina mi, abym zaufał Bogu w kwestii osądu. Serce Boga jest dobre. Bóg jest sprawiedliwy i uczciwy. 

Ten list przypomina mi, abym po pierwsze, trwał mocno w wierze. Po drugie, abym wspierał tych, którzy chwieją się z powodu zranień w kościele. Kochając ich, widzę, jak Bóg działa w piękny sposób, a moja wiara i zaufanie do Niego się umacniają. Mój ból nie tylko ustępuje, ale wręcz ustępuje. Mam nadzieję, że ci, z którymi kroczę, zostaną obdarzeni podobnym darem.   

Dlatego będę nadal słuchać Ducha Świętego i słuchać Jego wskazówek, jak kochać innych, mimo zranień w kościele. I jak zaufać Bogu w moich sprawach.

Następne kroki 

• Nie ma mapy, która pomogłaby nam poradzić sobie z cierpieniem w kościele, ani osi czasu. Wiedzcie, że modlę się, aby Bóg poprowadził wasze serca ku pokojowi. 
• Ta piosenka , „Something Better”, opowiada o oddaniu Bogu swojego bólu. Niech cię błogosławi.
• Poproś Ducha Świętego o pomoc w prowadzeniu Cię w zmaganiach z bólem.