---

A potem pojawił się prorok Izajasz: „A co właściwie ci ludzie tu robili? Skąd przyszli i dlaczego?” Ezechiasz odpowiedział: „Przybyli z daleka – z Babilonu”. „A co widzieli w twoim pałacu?” „Wszystko” – odpowiedział Ezechiasz. „Nie ma niczego, czego im nie pokazałem – oprowadziłem ich po całym kraju”. Wtedy Izajasz przemówił do Ezechiasza: „Posłuchaj, co Bóg ma do powiedzenia na ten temat: Nadchodzi dzień, kiedy wszystko, co posiadasz i wszystko, co przekazali ci twoi przodkowie, aż do ostatniej filiżanki i spodka, zostanie stąd wyczyszczone – splądrowane i wywiezione do Babilonu. Słowo Boże!”  

2 Królów 20:14-17 (BW)

Ezechiasz cieszył się wielkim bogactwem i szacunkiem od Boga, ale popadł w pychę, chwaląc się skarbami Judy. Starając się za bardzo zaimponować, zdradził sekrety, które w przeciwnym razie pozostałyby bezpieczne. Zapomniał o dobroci i życzliwości, jaką okazał mu Bóg.  

A jednak, jeśli masz czas przeczytać cały rozdział, Biblia mówi nam, że król Ezechiasz był wzorem pobożnego charakteru. Nie było nikogo takiego jak on wśród wszystkich królów Judy „ani przedtem, ani potem”. Jego miłość do Boga wprowadziła odrodzoną Judę w okres narodowego odrodzenia i chwały. Jak więc król, który czynił to, co słuszne w oczach Pana, mógł skończyć na czynieniu czegoś, co było tak ewidentnie niesłuszne? Podstępna ścieżka pychy.  

Zawsze jestem rozczarowany, gdy widzę, jak w chwilach sukcesu narasta we mnie pycha. Salomon napisał: „Pycha poprzedza upadek, a wyniosłość ducha – upadek” (Prz 16,18). Podobnie jak król Judy, nigdy jej nie dostrzegamy. Pycha może wkraść się w nasze ambicje, relacje, a nawet w rodzicielstwo. Prawdą jest, że kiedy odnosimy sukcesy, jesteśmy bardziej podatni na zboczenie z drogi. Zdarzało mi się gubić, nie ufając Bogu w różnych sytuacjach i manipulując rzeczami, aby być chwalonym. Niestety, mamy tendencję do zbyt łatwego spiskowania, kontrolowania lub manipulowania sprawami, aby postawić na swoim.

Znaczenie słowa „pycha” to „nieuzasadnione poczucie wyższości, poczucie, że zasługuje się lub ma się prawo do pewnych rzeczy dzięki ciężkiej pracy”. Duma ma swoje korzenie w głębokiej niepewności, a może nawet w strachu lub poczuciu niegodności. Dorastając w domu z licznym rodzeństwem, czułam, że nikt mnie nie słucha, co zrodziło we mnie lęk przed poczuciem własnej niegodności. Teraz, gdy moja siostra dzwoni, żeby zapytać: „Jak leci?”, łapię się na tym, że mam ochotę pochwalić się wszystkim, co zrobiłam! Czytanie ostrzeżeń Izajasza przypomina mi, żebym sprawdziła swoje motywacje, zanim zacznę dzień, aby te telefony nie kusiły mnie do podjęcia kroku, który świadczy o pysze.

W historii Ezechiasza nie ma odkupienia. Ale jest w naszej historii, ponieważ Jezus podążał ścieżką posłuszeństwa aż do samego końca. Jezus przyszedł, by iść w naszych butach i uniżył się, stając się dla nas wzorem do naśladowania. Nie musisz ulegać pysze ani walczyć o własny sukces. Pycha ujawnia jedynie prawdę o nas samych. Mówi, że nie ufamy Bogu. Jesteśmy wystarczająco dobrzy sami w sobie. Strzeż się ślepoty, która idzie w parze z pychą! Może sprawić, że zrobimy coś głupiego.  

Następne kroki

• Przyjrzyj się poniższym cechom dumy. Określ, czy dostrzegasz u siebie następujące cechy: niepewność siebie, chełpliwość, samozadowolenie, kontrolowanie, żądza władzy, perfekcjonizm, chęć zadowolenia innych, osądzanie, buntowniczość, niewdzięczność.
•  Jeśli zauważysz, że któreś z tych zachowań zaczyna zakorzeniać się w twoim sercu, módl się, aby Bóg objawił ci motywy stojące za tym zachowaniem.  
• Przeczytaj Rzymian 12:3. Proś Boga o przebaczenie i powrót na Jego ścieżkę.