Zwykłe stało się niezwykłe

Łukasza 1:46-55

A Maryja rzekła:
„Wielbi dusza moja Pana
, a duch mój raduje się w Bogu, moim Zbawicielu,
bo wspomniał
na uniżenie swojej służebnicy.
Odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia,
bo wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny –
święte jest Jego imię.
Jego łaska rozciąga się na tych, którzy się Go boją,
z pokolenia na pokolenie.
Dokonał potężnych dzieł swoim ramieniem;
rozproszył pysznych w swoich najskrytszych myślach.
Strącił władców z tronów
, a wywyższył pokornych.
Głodnych nasycił dobrami
, a bogatych odprawił z niczym.
Pomógł swojemu słudze Izraelowi,
pamiętając, by być miłosiernym
dla Abrahama i jego potomków na wieki,
tak jak obiecał naszym przodkom”.

Trzeci tydzień Adwentu naznaczony jest świecą radości. Samotna różowa świeca w wieńcu adwentowym tradycyjnie kojarzy się z radością, którą pasterze musieli odczuwać i której doświadczyli, słysząc dobrą nowinę o narodzeniu Zbawiciela. Pasterze byli tymi, których inni mieli tendencję pomijać i spychać na bok; to ich ludzie omijali z daleka, ponieważ byli najprawdopodobniej brudną, śmierdzącą i nieuprzejmą grupą, która całymi dniami doglądała swoich trzód na polach. A jednak, jak to zwykle bywa w naszym wywróconym do góry nogami królestwie Bożym, to właśnie ci wyrzutkowie jako pierwsi usłyszeli nowinę o narodzeniu długo oczekiwanego Mesjasza. 

Nie zapominajmy jednak, że młoda dziewczyna usłyszała tę nowinę przed wszystkimi innymi – nastolatka, która światu wydawała się zwyczajna. Prawdę mówiąc, prawdopodobnie sama wydawała się zwyczajna. 

Mary była prawdopodobnie typową żydowską dziewczyną tamtej epoki. Modliła się codziennie i regularnie, tak jak reszta jej rodziny. Chociaż mogła nie mieć formalnego nauczania, jak niektórzy jej koledzy, żydowska Biblia, którą nazywamy Starym Testamentem, była głęboko zakorzeniona w ich codziennym życiu, w tym w życiu Maryi. Głęboko w sercu i umyśle wiedziała, kim jest Bóg i co uczynił w przeszłości.

Znajdujemy się w miejscu, gdzie życie Maryi wydaje się dalekie od zwyczajności. Niektórzy z nas mogą nawet zazdrościć faktu, że powierzono jej tak ogromne powołanie – bycie matką swojego Mesjasza. Jedno z moich dzieci niedawno oświadczyło, że chciałoby zostać mamą Jezusa i głosić, jak cudowny jest jej Syn. Rozmawialiśmy o tym, dlaczego bycie matką Jezusa może być nieco trudniejsze, niż jej się wydaje. Inni z nas mogą czytać o jej życiu i dziękować Bogu, że nie mamy takiego powołania. Niezależnie od tego, gdzie znajdujemy się w spektrum, bez wątpienia postrzegamy jej życie jako dalekie od zwyczajności. 

A może to właśnie zwyczajność jej życia czyniła ją niezwykłą. 

Czy kiedykolwiek spotkałeś kogoś, kto wydaje się tak zjednoczony z Duchem, że nie sposób się do niego nie przywiązać? Mogą stawiać czoła poważnym wyzwaniom, a nawet w smutku, strachu czy frustracji, pokładają niezachwianą ufność w Bogu. Ich wiara wyraźnie opiera się na Jedynym, a nie na okolicznościach. Tacy ludzie doskonale znają charakter Boga.

Myślę, że tak było w przypadku Maryi. Słysząc, że zostanie matką Mesjasza, jak inaczej mogłaby powiedzieć: „Oto ja służebnica Pańska, niech mi się spełni słowo twoje” (Łk 1,38)? Dzisiejszy fragment Pisma Świętego to Magnificat Maryi. W Twojej Biblii może być podtytuł nad tym fragmentem Pisma Świętego zatytułowany Pieśń Maryi. Kiedy czytam te słowa i trochę w nie zagłębiam się, wszystko, co mówi, odwołuje się do języka Starego Testamentu. Sposób, w jaki opisuje Boga – Boga mojego Zbawiciela, Wszechmogącego – i sposób, w jaki odwołuje się do tego, co uczynił w przeszłości. Jest to również deklaracja tego, co uczyni w przyszłości. Maryja wie, co uczynił, co obiecał uczynić i że jest tym, za kogo się podaje. 

Jestem pewien, że Maryja była przepełniona wieloma różnymi emocjami. Absolutnym dreszczem ekscytacji, że Mesjasz rzeczywiście nadchodzi – prorocy nie kłamali. Że się spełni. Absolutną niepewnością, jak to wszystko się potoczy. Nigdy wcześniej Bóg nie przyszedł na świat w ten sposób i dlaczego miałby wybrać właśnie ją? Czystym strachem przed tym, jak Józef i jej rodzina zareagują na ten pozornie szalony pomysł? Może chciała kiedyś zostać matką, ale na pewno nie w ten sposób? A jednak znała charakter i serce swojego Boga. 

Jej jedyną właściwą reakcją jest uwielbienie – uwielbienie pełne radości, które przypomniało jej, jak „wielkich rzeczy dokonał Wszechmogący”, także dla niej. Nawet jeśli to, jak to wszystko się potoczy, wydaje się niewyobrażalne. 

Zwyczajność codziennego życia Maryi uczyniła ją niezwykłą. Jej historia uczy nas, że nasze życie również może być niezwykłe w zwyczajności. Nie musimy robić niczego, co inni uznaliby za godne uwagi czy monumentalne – możemy po prostu pozwolić sobie na codzienne życie w zgodzie z Bogiem. Radość, jaką odczuwamy z takiego życia, jest niemierzalna. 

Joy: Świeca Pasterska (Różowa)

Trzecia świeca Adwentu nazywana jest świecą Pasterza i symbolizuje radość. Czy wyobrażasz sobie, że byłeś wśród pierwszych, którzy usłyszeli wieść o narodzeniu Zbawiciela? Radość, która rozpierała serca i wylewała się z ust Pasterzy, musiała być niesamowitym widokiem!

Modlitwa do odmówienia przy zapalaniu świecy

Boże, Ty widzisz wszystko. Ty wiesz wszystko. Ty jesteś naszą siłą. Naszą radością. Zapalając tę ​​świecę, pomóż nam patrzeć na Ciebie jako na Źródło wszystkiego, czego kiedykolwiek potrzebowaliśmy lub pragnęliśmy. Chwała Tobie na wysokościach. Udziel łaski nam, którzy pragniemy więcej Ciebie. Gdy ta świeca rozświetla nasz pokój, obyś rozświetlił nasze życie, unosząc nas z wszelkiego naturalnego smutku ku pokojowi i światłu Twojej nieustającej miłości. Modlimy się o to przez Jezusa, który przyszedł na ziemię ze zbawieniem i powraca, aby wszystko odnowić. Amen.

Pismo Święte:
Lecz anioł rzekł do nich: „Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego ludu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie”. Łk 2,10-12

Modlitwa Medytacja:
Boże, Twoje boskie przerwanie dobrej nowiny dla pasterzy jest trudne do ogarnięcia. Ogrom tej chwili jest zbyt wielki, by słowa mogły ją w pełni oddać. Twoja obecność i moc mogą być dla nas przytłaczające, tak jak dla pasterzy, a nawet na początku budzić w nas lęk. Jednak uznajemy, że jesteś Bogiem dobrym, który działa dla dobra tych, którzy Cię kochają. Kochamy Cię. I w tym dniu mówimy Ci ponownie: „Wierzę”. Tak jak wtedy, gdy przyszedłeś do nas po raz pierwszy i ogłosiłeś Zbawiciela w naszych sercach, tak i teraz szukamy u Ciebie przebaczenia, uzdrowienia, przyjaźni i nadziei. Prosimy o znaki Twojej miłości, które przywrócą nam radość zbawienia. Amen.

Pismo Święte:
Gdy aniołowie odeszli od nich i odeszli do nieba, pasterze mówili między sobą: „Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił”. Udali się więc z pośpiechem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Łk 2,15-16

Modlitwa Medytacja:
Ojcze, daj nam szybkość pasterzy, którzy spieszyli, aby zobaczyć Twojego Syna Jezusa, Zbawiciela, i znak, który im dałeś — niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. Łatwo jest nam popaść w samozadowolenie w naszej wierze. Przebacz nam za wszelkie sposoby, w jakie staliśmy się zatwardziałymi w naszych sercach, apatycznymi w naszych postawach i rozproszonymi w naszych pragnieniach. Tęsknimy za tym, aby Cię zobaczyć i usłyszeć od Ciebie. Daj nam nowe oczy i uszy na Twoją rzeczywistość. Kiedy w tym czasie roku staramy się pamiętać historię Bożego Narodzenia i potrzebujemy Twojego wsparcia w naszym życiu, pociągnij nas głębiej w znaki w Twoim Słowie i poszerz nasz zasięg w znaki od innych wierzących. W wyniku ponownego spotkania z Tobą, odnów w nas prawego ducha. Amen.

Suszony pomarańczowy wianek

Nie ma nic lepszego niż prosta, własnoręcznie wykonana dekoracja świąteczna. Ten suszony pomarańczowy girland jest niezwykle prosty w wykonaniu. Wystarczy pomarańcze i przezroczysta żyłka. Dodadzą one odrobinę pomarańczowego zapachu i odrobiny koloru do zielonej girlandy, którą już masz w swoim mieszkaniu lub domu.