Wtedy Pan rzekł do Jozuego: „Nie bój się i nie trać odwagi! Weź ze sobą całe wojsko i wyrusz, i zaatakuj Aj. Oddałem bowiem w twoje ręce króla Aj, jego lud, jego miasto i jego ziemię”.
Jozuego 8:1

---

PRZECZYTAJ: Jozuego 8:1–29

W przebojowej komedii z 1993 roku, „Dzień Świstaka”, prezenter pogody Phil Connors (grany przez Billa Murraya) zostaje uwięziony w zakrzywieniu czasu, powtarzając jeden konkretny Dzień Świstaka 38 razy – i odwołując się do kolejnych 414 dni, które powtórzył. Jeśli doliczymy liczbę dłuższych zakrzywień czasu, o których wspomina w filmie, szacuje się, że Phil powtórzył około 12 400 dni! To prawie 34 lata powtórek.

Dopóki nie utkniesz w nieskończonej wehikule czasu jak Phil Connors, powtórzenie może być świetną rzeczą. To druga szansa, by zrobić wszystko dobrze: uczennica liceum dostaje powtórzenie, gdy nauczyciel pozwala jej ponownie przesłać zadanie, którego nie zdała. Albo w ferworze kłótni małżonek mówi coś, co przekracza granice, ale ich partner odpowiada: „Chyba nie chciałeś tego powiedzieć. Chcesz powtórzyć?” (Tak, poproszę!) W sporcie, prawdopodobnie najsłynniejsze powtórzenie miało miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w 1994 roku, kiedy niesławna amerykańska łyżwiarka figurowa Tanya Harding przerwała swój występ po pierwszym skoku, skarżąc się sędziom, że podczas rozgrzewki pękło jej sznurowadło i nie ma dobrego zamiennika. Sędziowie pozwolili jej później powtórzyć program (zajęła 8. miejsce).

Jozue i Izraelici powtórzyli bitwę z Aj. Po katastrofalnej nieudanej próbie zdobycia miasta opisanej w Księdze Jozuego 7 (z powodu grzechów Achana, który ukradł łupy Bogu), Izraelici pojednali się z Bogiem, który im przebaczył i obiecał oddać miasto w ich ręce. Bóg opracował genialną strategię, wykorzystując wabików i zasadzkę od tyłu, którą Jozue zastosował w stu procentach. Plan zadziałał perfekcyjnie, a ich zwycięstwo nad Aj i jego królem było całkowite.

Czasami uzyskanie poprawy to kwestia łaski. Ale innym razem – jak Jozue i Izraelici doświadczyli tego dnia na polu bitwy – trzeba na nią zasłużyć, naprawiając krzywdy.

Łaska Chrystusa wygląda inaczej. Technicznie rzecz biorąc, skoro wszystkie nasze grzechy są odpuszczone, moglibyśmy po prostu dalej grzeszyć i żyć życiem nieskończonych powtórek, prawda? Nie. Apostoł Paweł odnosi się do tego sposobu myślenia z Dnia Świstaka w swoim Liście do Rzymian: „Cóż więc powiemy? Czy mamy trwać w grzechu, aby łaska bardziej się wzmogła? Żadną miarą! Skoro umarliśmy dla grzechu, jakżeż możemy w nim nadal żyć?” (Rz 6,1–2).

HISTORIA WCZORAJ I DZIŚ

Bóg Redos | Anthony W. | Willow Huntley

W liceum kierował mną egoizm. Dążyłem do tego, czego chciałem, nie myśląc o tym, jak to wpływa na innych – zwłaszcza na mojego tatę. Nasza relacja stała się tak napięta, że ​​na studiach przez sześć miesięcy nie rozmawiałem z nim o sprawach, które teraz wydają mi się błahe.

Kilka lat później mój starszy brat zachęcił mnie do zgłębiania Biblii, a przyjaciel zaprosił mnie do Willow. Wahałem się, ale kiedy już tam pojechałem, coś mnie powstrzymywało. W miarę jak pojawiałem się tam, Bóg zaczął zmiękczać moje serce. Uświadomiłem sobie, jak duma zniszczyła moje relacje, w tym z ojcem, i to skłoniło mnie do przyznania się do winy i przeprosin. Pojednaliśmy się, a Bóg dał mi nowe życie. Przywrócił to, co zniszczyłem.

Inne aspekty mojego życia również zaczęły się zmieniać. Zacieśniły się przyjaźnie i zacząłem dostrzegać, że nawet zerwanie więzadła krzyżowego przedniego w liceum – kontuzja, która pozbawiła mnie możliwości gry zarówno w futbolu amerykańskim, jak i baseballu – stało się częścią czegoś większego. Po oddaniu życia Jezusowi, dostałem zaskakującego SMS-a od mojego byłego trenera rozgrywającego z liceum, który dał mi szansę na ponowną grę w futbol amerykański na poziomie uniwersyteckim – w Bristolu w Anglii! Ta chwila ponownie otworzyła drzwi, które uważałem za zamknięte, przypominając mi, że Bóg nie zakończył jeszcze mojej historii.

Dziś działam w Willow Kids, jestem mentorem młodych sportowców w SoCal Shepherds i gram w baseball na uniwersytecie w Arizonie. Nauczyłem się, że moje dary i ulepszenia, które dał mi Bóg, nie są tylko dla mnie – mają na celu oddanie Mu czci i błogosławienie innych.

Księga Przysłów 3:5–6 pomaga mi zachować równowagę: „Zaufaj Panu całym swoim sercem… a On prostować będzie twoje ścieżki”. Bóg nadal we mnie działa – i jestem w pełni zaangażowany.

CZY WIESZ, ŻE?

Po raz trzeci w pierwszych ośmiu rozdziałach Księgi Jozuego Bóg nakazuje Izraelitom wzniesienie pomnika z kamieni: po przekroczeniu Jordanu (4,20–24), pochowanie Achana po ukamienowaniu go (7,26) oraz pochowanie króla Aj (8,29). Pierwszy pomnik miał charakter celebracji – miał upamiętnić cudowne rozdzielenie Jordanu przez Boga. Pozostałe dwa to stosy grobowe, bez wzmianki o tym, że są to miejsca godne upamiętnienia. Być może odzwierciedla to wagę i ludzką cenę tych dwóch zwycięstw.

MODLITWA

Boże, jakże jestem wdzięczny, że przez Chrystusa dostaję poprawę za każdym razem, gdy upadnę. Pomóż mi nigdy nie nadużywać Twojej łaski. Niech zawsze będę umiał ocenić cenę moich przewinień i naprawić wszystko z Tobą i z innymi. Amen.

DO REFLEKSJI

Opisz sytuację, w której byłeś odbiorcą niezapomnianego powtórzenia. Jakie uczucia wywołało w Tobie to powtórzenie?

Opowiedz o sytuacji, w której zaproponowałeś komuś ponowne wykonanie. Jakie były tego rezultaty w jego życiu? W twoim?