Gdy go kamienowali, Szczepan modlił się: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!”.  Potem upadł na kolana i zawołał: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu!”. Po tych słowach zasnął. 
Dzieje Apostolskie 7:59-60

Jezus powiedział: „Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”. I rozdzielili między siebie Jego szaty, rzucając o nie losy.
Łukasza 23:34

---

Dawno temu, daleko stąd, mieszkałem przez wiele godzin dziennie w magicznym królestwie zwanym „szkołą”. Wielu z Was może nie zgadzać się z moim punktem widzenia, ale dla mnie było to magiczne, ponieważ mogłem obserwować piękny proces nauki czytania. Często zdarzało się to moim uczniom tuż po feriach świątecznych.

Ale pewnego dnia znalazłam się na kameralnym spotkaniu z inną znajomą nauczycielką i mamą, która martwiła się, że jej dziecko ma drobne trudności z czytaniem i pisaniem. Nagle, w trakcie spotkania, moja znajoma nauczycielka odezwała się: „Nie musisz się tym martwić. Ja też nigdy nie lubiłam czytać”.

„Bluźnierstwo, złoczyńco!” – krzyknąłem (naprawdę tego nie powiedziałem, ale tak pomyślałem i jestem pewien, że siedziałem tam z otwartymi ustami). 

Moja koleżanka nauczycielka natychmiast stała się moim arcywrogiem – w końcu próbowałam przekonać matkę, że ta mała dziewczynka musi czytać więcej, a nie mniej. Wiedziałam, że aby stać się dobrą czytelniczką, trzeba czytać więcej. Czułam, jakby moja przyjaciółka rzucała we mnie kamieniami i tak wiele z tego, w co wierzyłam. Nie mogłam jej wybaczyć. 

Dzisiejszy fragment Pisma Świętego mówi o bardzo poważnej sprawie. Niewierzący rzucali kamieniami w Szczepana za to, że był naśladowcą Chrystusa. A gdy go zabijano, powiedział: 

Panie, nie poczytaj im tego grzechu. 

To niemal identyczne słowa, jakich użył Jezus, gdy rzymski strażnik ukrzyżował Go na Golgocie. Zarówno Szczepan, jak i Jezus modlili się za swoich wrogów. Musimy naśladować Jezusa i Szczepana. 

Czy więc, tyle lat temu, wybaczyłam mojej przyjaciółce nauczycielce? Niestety, nie. Ale Jezus nadal pracował nad zatwardziałością mojego serca i w końcu wybaczyłam jej zaprzeczenie temu, co powiedziałam tej matce dawno temu w dalekim królestwie. 

Muszę nieustannie badać swoje życie pod kątem grzechu, a Jezus często przypomina mi o moich dawnych grzechach. Codziennie przypomina mi również o tym, kiedy potrzebuję przebaczenia. Często rozmawiam z Nim, rozmawiam i rozmawiam. Ważne jest jednak, abym wtedy usiadł i słuchał, słuchał, słuchał Jego rad. On mi przebacza i często prosi, żebym przeprosił kogoś bliskiego. To magiczny proces, bez którego nie chcę się obejść ani jednego dnia. 

Następne kroki

Poświęć dziś chwilę na modlitwę, prosząc Boga, aby zbadał wszelkie zanieczyszczenia zalegające w twoim sercu. Poproś Go, aby pokazał ci, czy jest ktoś w twojej przeszłości lub teraźniejszości, komu nie przebaczyłeś.

Pamiętajcie, że w tej serii czytamy Dzieje Apostolskie jako Kościół. Zajrzyjcie do planu czytania i dołączcie (nigdy nie jest za późno)!