Czynienie tego, co prawe i sprawiedliwe,
jest milsze Panu niż ofiara.
Księga Przysłów 21:3

---

Nigdy nie uważałam się za osobę sentymentalną – nie rozpływam się nad uwiecznianiem każdego wspomnienia na zdjęciach (zwykle robię zdjęcie na Instagramie i uważam, że to wystarczająco dobre) ani nie muszę mówić o każdej szczerej rzeczy, która przychodzi mi do głowy (choć uwielbiam od czasu do czasu wrzucić liścik-niespodziankę pocztą). W moim domu nie ma zbyt wielu zdjęć i nie trzymam każdego rysunku, który narysowały dla mnie dzieci. Błyszczące czy drogie prezenty rzadko mnie zachwycają (mój mąż podarował mi dokładnie trzy sztuki biżuterii w ciągu naszych 15 lat związku – a ja to naprawdę doceniam). 

Każda chwila, każda rzecz, nie może mieć znaczenia. Nie mogę zakładać, że każdy przedmiot, który trafia w moje ręce, jest godny pielęgnowania. Nie oznacza to, że wyznaję minimalistyczną estetykę ani że postrzegam świat jako miejsce zimne, niegodne uwieczniania wspomnień. W rzeczywistości, gdybyś wszedł do mojego biura, zajrzał na moją szafkę nocną czy półkę z książkami, mógłbyś pomyśleć: „Wow, ta kobieta naprawdę kocha drobiazgi!”.

Odkryłam, że moje ulubione rzeczy to te, które dla świata wydają się nic nieznaczące, ale dla mnie mają znaczenie, które utrwala moje serce w opowieściach: dozowniki Pez od mojej siostry, która mieszka 3500 mil ode mnie, bransoletka z targu w Salwadorze (część pasującego zestawu, który dzielimy z grupą), maleńka muszla z Morza Śródziemnego i obrazek kwiatka od ucznia ósmej klasy z czasów, gdy byłam duszpasterzem studenckim.

Podobnie jak mój osobisty brak zainteresowania krzykliwymi, bezosobowymi darami, Bóg wzywa nas do oddawania Mu czci w sposób, który ma znaczenie. Prorok Izajasz rozpoczyna swoją prośbę do narodu Judy, aby zaprzestał składania bezsensownych ofiar (Izajasz 1). Podobnie Jeremiasz ostrzega ludzi przed fałszywą religią naznaczoną religijnością pozbawioną serca prawdziwego uwielbienia (Jeremiasz 7). 

Bóg nie potrzebuje naszych wielkich aktów wielkości ani nie chce, abyśmy „odhaczyli pole” duchowego rytuału w imię ślepego, pustego posłuszeństwa. Zamiast tego, Bóg wzywa nas do działania z przepełnienia naszych serc – wielkich i małych chwil w naszym życiu, które niosą ze sobą wagę i znaczenie w naszej relacji z Panem. Dla niektórych może to być hojna ofiara, dla innych mały grosz to praktyka ofiarnej hojności. Jednozdaniowa modlitwa o pokój lub wdzięczność, od siedzenia w samochodzie po siedzenie kierowcy, może być świętą prośbą lub aktem uwielbienia, podczas gdy wielosłowna, elokwentna modlitwa może nie oferować żadnej autentyczności. Cierpliwość w kolejce w sklepie spożywczym może znaczyć więcej niż efektowna zbiórka funduszy. Każdy szczery akt uwielbienia – duży czy mały – jest wonną ofiarą dla Pana. 

Następne kroki

Zastanów się nad swoimi praktykami duchowymi. Które z nich praktykujesz, bo chcesz zaimponować Bogu lub innym? Które wzmacniają twoją wiarę, a które są autentyczną odpowiedzią na uwielbienie? Nie bój się zmieniać swojego duchowego rytmu w imię autentycznej odpowiedzi Panu.