Niech niewielu z was, współwyznawcy, zostanie nauczycielami, bo wiecie, że my, którzy nauczamy, będziemy sądzeni surowiej.
Jakuba 3:1

---

Tłum mężczyzn w garniturach kręcących się przed kościołem w Dallas w Teksasie sprawił, że poczułem się nieswojo. W niedzielny poranek w kwietniu 1987 roku postanowiłem pójść do kościoła podczas podróży służbowej, ale niepokój, który odczuwałem, przekonał mnie do tego, by przejść obok i wrócić do hotelu. Zamiast tego, później tej samej niedzieli, wziąłem udział w wieczornym nabożeństwie w innym kościele. 

Tej nocy, słuchając wiadomości wieczornych, dowiedziałem się o niemal tragicznej zbrodni, której ofiarą padła żona pastora kościoła, do którego postanowiłem nie uczęszczać. Kilka lat później jej mąż, pastor, został oskarżony o tę zbrodnię. Być może dlatego czułem się tego dnia tak nieswojo. 

Większość przywódców duchowych i nauczycieli nie popełnia tak poważnych przestępstw, ale z pewnością widzieliśmy wystarczająco dużo pastorów, którzy utracili łaskę w ostatnich latach, by stało się to powszechne. Konsekwencje tego poziomu grzechu sprawiły, że wielu odwróciło się od kościoła i zniechęcają serca osób nieuczęszczających do kościoła: „Oni wszyscy są hipokrytami. Nie można wierzyć ani jednemu słowu, które wychodzi z ich ust”.

Być może z tego powodu w dzisiejszym fragmencie Pisma Świętego znajdujemy ostrzeżenie (lub delikatne przypomnienie) skierowane do tych, którzy są nauczycielami duchowymi (lub przywódcami): „Niewielu z was, współwyznawcy, powinno zostawać nauczycielami, bo wiecie, że my, którzy nauczamy, będziemy sądzeni surowiej” (List Jakuba 3:1).

Oprócz surowszego osądu, istnieją trwałe konsekwencje. I te konsekwencje nie ograniczają się do grzechów, o których mówi się w wiadomościach, ale do codziennych słabości ludzkiej natury. Na przykład, gniewne słowo może wywrzeć negatywne wrażenie na młodym człowieku.

Tak katastrofalny skutek nie ogranicza się do zachowania pastora-nauczyciela ani innych pracowników duszpasterskich. Dotyczy on również liderów-wolontariuszy: liderów małych grup, liderów zespołów, osób witających – wszystkich nas w ciele Chrystusa, od czubka głowy po czubki palców u stóp.

Następne kroki

Przeczytaj List do Galatów 5:16-21 i 2 List do Koryntian 10:3-5. Czy dostrzegasz jakieś wzorce grzechu w swoim życiu? Wyznaj je Bogu i duchowemu przywódcy. Wyjawienie ich to pierwszy krok do zapobieżenia dalszym szkodom, jakie może wyrządzić nasz grzech.