Dziękuję Chrystusowi Jezusowi, naszemu Panu, za to, że dał mi siłę do wykonywania Jego dzieła. Uznał mnie za godnego zaufania i powołał do służby dla Siebie, mimo że bluźniłem imieniu Chrystusa. W swojej bezczelności prześladowałem Jego lud. Ale Bóg zmiłował się nade mną, ponieważ czyniłem to w niewiedzy i niewierze.  O, jak hojny i łaskawy był nasz Pan! Napełnił mnie wiarą i miłością, które pochodzą od Chrystusa Jezusa.

To godne zaufania słowa i każdy powinien je przyjąć: „Chrystus Jezus przyszedł na świat, aby zbawić grzeszników” – a ja jestem najgorszym z nich wszystkich.  Ale Bóg zmiłował się nade mną, aby Chrystus Jezus mógł mnie użyć jako przykładu swojej wielkiej cierpliwości nawet wobec najgorszych grzeszników. Wtedy inni zrozumieją, że oni również mogą w Niego uwierzyć i otrzymać życie wieczne.  Cała cześć i chwała Bogu na wieki wieków! On jest wiecznym Królem, niewidzialnym, który nigdy nie umiera; tylko On jest Bogiem. Amen.
1 Tm 1:12-17 (NLT)

---

Czytając powyższy fragment Biblii, jestem pod wrażeniem entuzjazmu i zachwytu Pawła dla Boga. Głęboka radość i wdzięczność kryjące się za jego słowami są zaskakujące. Dlaczego? Zaledwie kilka wersetów wcześniej wspominał o wielu okropnych aktach przemocy i pychy, których dopuścił się, spotykając Jezusa. Paweł zmierzał do Jerozolimy, by oskarżać, bić i wlec ludzi na śmierć za wiarę, gdy na drodze ukazał mu się Jezus. 

Pomyśl o tym. Jak reagujesz, gdy przypominasz sobie swoje własne egoistyczne i podłe zachowanie? Istnieje wiele sposobów, w jakie możemy zareagować na poczucie winy. Często usprawiedliwiamy swoje czyny lub obwiniamy innych. Czasami unikamy poczucia winy, rozpraszając się. A innym razem ulegamy paraliżowi i depresji wywołanej wstydem. Reakcja Pawła jest radykalnie inna. Paweł świętuje! Jak on to robi?

Kiedy Paweł analizuje swoje grzeszne czyny, bierze za nie odpowiedzialność i patrzy na Jezusa. Paweł napisał: „Wszyscy zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej” (Rz 3,23). Paweł rozumie, że egoizm, pycha i nieżyczliwość są brzydką stroną naszego człowieczeństwa. Kiedy myślimy lub zachowujemy się źle, nie powinniśmy być zaskoczeni. Przeciwnie, możemy być wdzięczni. Paweł widzi, że te same przewinienia pokazują, jak niezwykle przebaczający i kochający jest Bóg. Bóg dał wszystko, aby mieć z nami relację i zbawić nas od nas samych. Paweł wykorzystuje swoje wspomnienia, aby spojrzeć na Boga. Jest głęboko pokorny nie tylko z powodu Bożej gotowości do przebaczenia mu, ale także Jego zdolności do wykorzystania Pawła do niesamowitego dzieła niesienia Bożej woli na ziemię. Dlatego Paweł chwali Boga i świętuje. Paweł wie, że Bóg ma pełne prawo go ukarać i odrzucić. Zamiast tego Bóg ratuje, przebacza i zaciąga Pawła do swojego zespołu. 

Bóg pragnie, aby wszystkie Jego dzieci wiedziały ponad wszelką wiedzę, jak bardzo są kochane i stawały się coraz bardziej wolne od grzechu, żyjąc w mocy Ducha Świętego. Paweł mówi, że pisze, aby inni wiedzieli, że nigdy nie są tak źli, by nie mogli doświadczyć Bożej miłości i pełni życia. Bądźcie odważni! „Nie ma potępienia dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie” (Rz 8,1). „Jesteśmy arcydziełem Boga. Stworzył nas na nowo w Chrystusie Jezusie, abyśmy mogli czynić dobro, które od dawna dla nas zaplanował” (Ef 2,10 NLT).

Następne kroki

1. Znajdź czas na rozmowę z Bogiem o wersetach biblijnych z tego nabożeństwa. Poproś Go, aby ujawnił wszystko, co powstrzymuje cię przed uwierzeniem, że są one dla ciebie prawdziwe. 
2. Módl się, aby Bóg dał ci wdzięczne serce.