---

Żyjemy w bardzo smutnym i pełnym cierpienia świecie. Wojny, głód, klęski żywiołowe i straszna, podziałowa polityka to główne tematy naszych wieczornych programów informacyjnych. Księga Lamentacji to gorzka historia o tym, jak ukochane miasto Izraela, Jerozolima, wpada w ręce Babilończyków, a Izraelici zostają wygnani.

Podobnie jak my dzisiaj, Jeremiasz, domniemany autor lamentujący* w Księdze Lamentacji, zadaje Bogu pytania o to, jak iść naprzód, kiedy jest tak strasznie złamany przez smutek, upokorzenie, ból i gniew. 

*Co oznacza „lament”? Oznacza to wyrażanie wielkiego smutku lub żalu z powodu czegoś. Na przykład, możesz opłakiwać śmierć bliskiej osoby.

Jeremiasz zdaje sobie sprawę, że jest to zbiorowa konsekwencja buntu Królestwa Judy. Prorocy przepowiedzieli zagładę ( Jeremiasz 36:1–18 ), ale ludzie nadal wątpili, że Bóg zniszczy ich ojczyznę, a następnie ich wygna.

Akrostychy Księgi Lamentacji pozwalają czytelnikom dostrzec głębię cierpienia, jakiego doświadczył Juda około 586 r. p.n.e. 

Na początku tomu Jerozolima ukazana jest w wierszu jako kobieta, a także pojawiają się trudne do zrozumienia obrazy, takie jak głód, gwałt, a także kanibalizm.

Księga Lamentacji daje głos cierpiącym. W Lamentacjach 1:3 , 7 , 20 Jeremiasz opłakuje straty, a kobieta w poemacie zwraca się do Boga ze skargą, zamiast od Niego odwrócić się. W tym fragmencie wydaje się, że niewiele jest nadziei, a grzechy porównane są do ciężkiego jarzma lub ciężaru ( 1:14 ).

To wygnanie fizyczne trwało siedemdziesiąt lat, ale w tym tekście wyraźnie widać, że wygnanie emocjonalne trwało jeszcze dłużej.

Należy również zauważyć, że cierpienie, którego doświadcza ludzkość, nie zawsze konsekwencją naszych grzechów, ale niestety czasami tak jest.

Bóg chętnie przyjmuje nasz gniew, naszą gorycz i wszystkie nasze pytania.

Czego możemy się nauczyć z Księgi Lamentacji?

Słowo „lament” nie jest dziś powszechnie używane. Jako rzeczownik oznacza: „namiętny wyraz żalu lub smutku”, a jako czasownik: „opłakiwać czyjąś stratę lub śmierć”. 

Wszyscy lamentujemy i smucimy się; jako chrześcijanie, jest to ważny aspekt naszej wiary. Inne fragmenty Biblii, takie jak Psalmy, Księga Hioba i Habakuka, pokazują ludzi wiary lamentujących. I tak, ci ludzie w Biblii wyrażają swój ból, a nawet wątpliwości otwarcie i szczerze przed Bogiem, przyjaciółmi i bliskimi. 

Jeśli zignorujemy narzekanie na trudności życiowe i będziemy udawać, że wszystko jest w porządku, nasza relacja z Bogiem zostanie stłumiona. Nie dajemy Duchowi Świętemu przestrzeni na uzdrowienie naszych serc. Księga Lamentacji mówi nam, że Bóg z radością przyjmuje nasz gniew, gorycz i wszelkie wątpliwości. Czasami, nawet gdy czujemy, że mamy bardzo mało wiary i trudno nam uwierzyć w Boga, który nas kocha, nadal musimy zwrócić się do Niego i prosić o pomoc.  

Często możemy tylko ponarzekać.

W Liście do Rzymian 8:26 czytamy, że Duch Święty będzie z nami jęczał i interweniował w naszym imieniu. Czasami narzekanie oznacza również przyznanie się przed Bogiem do naszych grzechów ( Lm 1:20 ). W Biblii czytamy, aby nie dźwigać swoich ciężarów sami ( Psalm 68:19-20 ). Księga Lamentacji daje nam nadzieję, gdy opłakujemy stratę w naszym świecie.

Analiza kluczowych wersetów w Księdze Lamentacji 

W rozdziale 1 Jeremiasz , wyimaginowanym głosem pogrążonej w żałobie kobiety, opowiada o tym, jak znalazła się między „skałą a twardą ziemią, tracąc wszystko, a o masakrach i głodzie na ulicach i w domach” (1:3,7,20 MSG). W wersecie 12 MSG kobieta mówi: „Czy jest jakieś cierpienie podobne do mojego cierpienia?”

W rozdziale 2 autor mówi o rozpaczliwej potrzebie Boga. Jego dusza cierpi z powodu możliwości, że kobiety zniszczą własne dzieci (2:20 MSG).

W rozdziale 3 Jeremiasz mówi, że żyje w strasznej ciemności, z której nie może uciec i czuje, że wróg go ściga i używa jako celu. (3:5-13 MSG) Jednak w wersetach 3:19-24 napisane są jedne z najbardziej lubianych wersetów w chrześcijaństwie. Autor zmienia temat i mówi nam, że miłość Boga jest nowa każdego ranka i że On mocno trzyma się Pana, a dzięki tej miłości nigdy nie zostaniemy pochłonięci. Pod koniec tego rozdziału widzimy również wielką zapowiedź tego, co ma nadejść. Prorok mówi ludziom, aby nadstawiali policzki tym, którzy ich uderzą (3:30 MSG), tak jak Jezus ofiarował całe swoje życie jako żywą ofiarę za nasze grzechy.

W rozdziale 4 autor powraca do struktury rozdziałów 1 i 2, opowiadając o grozie, jaka dokonała się podczas zniszczenia Jerozolimy, i opisuje ich smutek (4:6). Ponownie, kolejny werset (4:20) zapowiada przyjście Pomazańca, Jezusa Chrystusa.

W rozdziale 5 smutek i cierpienie Jeremiasza nie są ujęte w zgrabne rozwiązanie. Autor podsumowuje grozę, jakiej doświadczył Izrael, w tej ostatniej księdze i opowiada o nieustannym panowaniu Pana na naszej planecie (5:16) .

To smutna historia, ale to nie jej koniec!

W tym historycznym, dobrze udokumentowanym wygnaniu, naród żydowski został ukarany za bunt przeciwko Bogu, ale ostatecznie udało mu się odbudować świątynię w Jerozolimie. Księga Lamentacji szczegółowo opisuje emocje związane z tą prawdziwą, przerażającą historią, pomagając nam zrozumieć relację Boga z Jego ludem i konsekwencje grzechu. 

Kiedy Bóg posłał na świat swojego jedynego syna, Jezusa, wiele lat po tym wygnaniu, Jezus został wygnany ze swojego domu w niebie. Nasz świat go znienawidził i ukrzyżował. Jezus wie, co to znaczy być wygnańcem. 

Ale cud wydarzył się na krzyżu.

Jezus wziął na siebie nasze wygnanie. Kiedy zawisł na krzyżu, nasz Ojciec Niebieski odwrócił twarz od swojego Syna. A Jezus wziął na siebie cały grzech, który oddziela nas od Boga. Możemy wrócić do domu, do Boga i żyć z Nim i Jezusem na zawsze, jeśli zdecydujemy się uwierzyć ( J 3,16 ).

Księga Lamentacji uczy nas, że pośród rozpaczy może pojawić się nadzieja, jeśli odwrócimy się od grzechu, spojrzymy w oczy naszemu Zbawicielowi, wybierzemy nową drogę i pójdziemy za Nim poza nasze wygnanie.

Modlitwa o przyjęcie Jezusa

Ojcze Niebieski, dziękuję Ci za zesłanie Jezusa na Ziemię, aby wybawił mnie od mojego grzechu. Wybieram przyjęcie Twojego daru Jezusa, Jego śmierci na krzyżu za mój grzech. Odwracam się dziś od mojego grzechu i wybieram codzienne podążanie za Tobą. Dziękuję Ci za przebaczenie i za dar życia wiecznego, teraz i na wieki. W Twoim imieniu zawsze będę się modlić. Amen