---

„Waszych przodków również nauczono: «Oko za oko i ząb za ząb». A Ja wam powiadam: Za zło nie odpłacajcie złem. Lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi».  

Ewangelia Mateusza 5:38-39

Kilka lat temu jedno z moich dzieci, głęboko zranione czymś, co zrobił inny nastolatek, powiedziało mi ze złością: „Zapomnij o okazywaniu łaski, mamo. Wolałbym wrócić do innej części Biblii, gdzie jest napisane: oko za oko, ząb za ząb” (Kpł 24:17-22).

Czyż nie czuliśmy się tak czasem? Kiedy ktoś nas skrzywdzi lub zrobi coś, co nas zrani, nasza ludzka natura często pragnie się odwdzięczyć. Czy zasada „oko za oko” oznacza, że ​​jest to w porządku? 

Czytając o trzech przypadkach w Starym Testamencie, w których zadekretowano zasadę „oko za oko”, jedna rzecz rzuca się w oczy. Kontekst wszystkich trzech przypadków to sytuacja, w której poszukiwano przedstawiciela Boga, aby pośredniczył w konflikcie nierozwiązywalnym między dwoma Izraelitami – coś w rodzaju sądu. W Księdze Kapłańskiej 24 czytamy, że Mojżesz, jako przedstawiciel Boga, czekał z wymierzeniem kary, aż wola Boża w tej sprawie stanie się dla niego jasna. Zastosowanie zasady „oko za oko” odnosiło się do sprawiedliwego wyroku wydanego przez sędziego, a nie do nakazu postępowania w codziennych konfliktach.

Co zatem mówi Jezus o radzeniu sobie z codziennymi wyzwaniami z innymi? Jezus naucza, że ​​zanim zwrócimy się o mediację, powinniśmy najpierw postawić relację na pierwszym miejscu, zwracając się bezpośrednio do osoby, która nas zraniła, i rozmawiając z nią (Mt 18,15). Prosi nas również o modlitwę za nią. W takich sytuacjach Bóg pragnie, abyśmy rozwiązywali konflikty w sposób, który odzwierciedla naszą przynależność do Jego dzieci – kochając bliźniego jak siebie samego i odpowiadając na nieżyczliwość życzliwością. (Nie oznacza to jednak, że mamy akceptować przemoc lub krzywdę ze strony innych).

Podobnie jak moje dziecko, Izraelici łatwo wyrywali werset „oko za oko” z kontekstu, aby usprawiedliwić walkę, zemstę lub odwet. Ale zemsta należy do Niego – nie do nas. Po tym, jak Jezus nauczył nas nadstawiać drugi policzek, podzielił się z nami życzliwą i kochającą naturą naszego Ojca (w. 45): „Bóg jest łaskawy dla wszystkich, dając wschodzącemu słońcu ciepło i deszczowi orzeźwienie, niezależnie od tego, czy człowiek czyni dobro, czy zło”. Jego serce dla nas nie zna granic!  

Następne kroki 

Wiele lat temu przyjaciel podzielił się ze mną narzędziem, które pomogło mi przejść od urazy do przebaczenia. Polega ono na tym, że codziennie przez 30 dni modlę się za osobę, która wywołała mój gniew, prosząc Boga o błogosławieństwo i obdarowując ją wszystkim, czego pragnę dla siebie. Wielokrotnie doświadczyłam zmiany serca dzięki tej praktyce i zachęcam Cię do wypróbowania jej, jeśli tego potrzebujesz!

Idąc głębiej

Weź ponownie ten wydruk albo Biblię. Zaznacz dzisiaj wszystkie widoczne w tekście fazy przejściowe, a następnie poświęć chwilę na podsumowanie rozdziału w kilku zdaniach.