Albert Tate kontynuował BLESS w miniony weekend kazaniem zatytułowanym „Jedz”. Albert posłużył się Jezusem jako przykładem, wielokrotnie pokazując, jak Jezus zapuszczał się do domów i dzielił się z nimi posiłkami. „To właśnie poprzez wspólne posiłki Jezus przekazywał prawdy teologiczne, wyrażał głębokie współczucie, zapraszał z miłością do bycia blisko i niósł ciężary” – powiedział Albert. Nie chodziło tylko o sam akt jedzenia; Jezus wykorzystywał posiłki jako sposób na poznanie ludzi, nawiązanie z nimi więzi i okazanie im swojej szczerej troski.

W swoim przesłaniu Albert wzywał nas do tego samego: zapraszania innych do ciepłego, pełnego łaski środowiska, gdzie spotkają się z miłością i współczuciem, a nie z osądem i drwinami. Niestety, łatwiej powiedzieć niż zrobić. Jak to ujął Albert: „Czy zagubieni ludzie, ludzie, którzy są daleko od Boga, ludzie, którzy w ogóle nie są religijni – czy czują się komfortowo w twojej obecności?”. Myślę, że dla wielu z nas odpowiedź brzmi, niestety, nie.

Wystarczy spojrzeć na Jezusa, by dostrzec, że grzesznicy Go kochali. Gromadzili się wokół Niego i chcieli być blisko Niego. Jezus był przepełniony łaską, której rozpaczliwie potrzebowali i pragnęli . Czy nasi bliźni wyczuwają w nas łaskę Jezusa, czy też charakteryzują nas jako chrześcijan, patrząc na nasze palce wskazujące?

Pomyśl o tym: Z kim rozmawiasz w swojej okolicy lub okolicy? Czy jesteś osobą, która macha do wszystkich i wdaje się w rozmowy? A może biegniesz od samochodu do drzwi i z powrotem? Czy oferujesz sąsiadom coś, czego nie mogą dostać od świeckiego świata?

A może krążysz po okolicy od jakiegoś czasu i poznałeś pewne osoby. Słyszałeś różne rzeczy o innych. Widzimy, że Jezus jadał w domach celników – tych całkowicie pogardzanych i lekceważonych. A jak jest z tobą? Czy witasz z uśmiechem tych, którzy zdradzili swoich współmałżonków? Czy ściskasz dłoń osobom uzależnionym? Czy poświęcasz czas na słuchanie sąsiadów o różnych poglądach politycznych, kolorze skóry i pochodzeniu?

Jeśli chcemy błogosławić innych i pokazać im Jezusa, musimy rzeczywiście pokazać. Nie możemy być uprzejmi i pełni miłości dla tych, których lubimy, a oschli i oschli wobec tych, których nie lubimy.

Albert zapytał: „Czy tworzysz przestrzeń tak pełną łaski, że ludzie chcą przebywać w twojej obecności?”. Jak radykalne byłoby, gdyby twoi sąsiedzi postrzegali cię jako chrześcijanina, który kocha, a nie osądza? Jako chrześcijanina, który służy, a nie wyklucza? Tego właśnie potrzebuje świat: łaski – i ludzi, którzy ją przeżywają. Większość ludzi wie, że ma problem; czyjeś wskazanie go im nie pomoże. Czy jesteś raczej osobą, która sprawia, że ​​inni czują się komfortowo? Jeśli ludzie dzielą się z tobą poczuciem winy i wstydu, czy odniesiesz się do nich z miłością i szacunkiem?

Trudno po prostu podejść do kogoś i zaprosić go na posiłek; nie wszyscy jesteśmy do tego stworzeni. W tym tygodniowym wyzwaniu postarajmy się po prostu poznać naszych sąsiadów. Pogoda robi się coraz ładniejsza, więc coraz więcej osób wychodzi na spacery, pracuje w ogrodzie lub bawi się z dziećmi. Następnym razem, gdy spotkasz sąsiada, przywitaj się z nim, wymień się imionami i znajdź coś wspólnego, coś, na czym możecie budować relację. A potem pielęgnuj tę nową relację.

Chrześcijanie, czeka nas ciężka praca: wielu ludzi nie postrzega nas w dobrym świetle. Mogą nas postrzegać jako hipokrytów, osądzających i „świętszych od innych”. W niektórych przypadkach może i na to zasługujemy. Ale przełammy te stereotypy i zacznijmy spotykać się z naszymi bliźnimi z otwartymi rękami i sercami. 

Jezus był znany ze swojej miłości, a Jego reputacja Go poprzedzała. Niech wieść o Nim również się rozniesie. Bądź znany jako życzliwy, łagodny i łaskawy. Aby zmienić świat, musimy zacząć od naszych okolic. Musimy zacząć od naszych sąsiadów. Jako chrześcijanie wiemy, że Jezus jest odpowiedzią; teraz bądźmy gotowi podzielić się tą odpowiedzią ze wszystkimi wokół nas.